Formalizacja i kodyfikacja jazzu, która była wymagana, aby wprowadzić go do konserwatorium, pozostaje czynnikiem ograniczającym integrację elementów muzycznych, które nie są łatwe do nauczenia. Poprzez edukację jazzową studenci często uzewnętrzniają przekonania na temat muzyki, które nie odzwierciedlają jej naturalnej ekspresji i zmieniają ich proces uczenia się. Badanie rozwoju melodycznego prowadzi studentów w kierunku bardziej naturalnego i autentycznego podejścia do uczenia się i grania jazzu niż obecna koncentracja na wielu książkach i zajęciach uniwersyteckich. ; Jazz rozpoczął się jako forma diatoniczna oparta na centrach tonalnych i symetrycznych frazach. Wraz z rozwojem stylistycznym wzrastał poziom chromatyki w melodiach i progresjach akordów. Melodyczna chromatyka rozpoczęła się jako ornament i wyraz modulacji harmonicznych, rozwijając się poprzez użycie rozszerzeń i substytów, jak również poprzez liniowo niezależny ruch nieharmoniczny. ; Kwartet Johna Coltrane`a i II Kwintet Milesa Davisa ustanowiły dwie główne gałęzie nowoczesnego jazzu akustycznego pod względem melodycznym, harmonicznym i rytmicznym, a także pod względem poziomu współdziałania muzyków. Te nowe, swobodniejsze tendencje w jazzie pojawiły się przypadkowo w tej samej dekadzie, w której zaczęły się rozwijać uniwersyteckie programy jazzowe w Stanach Zjednoczonych. ; Wraz z rozpoczęciem edukacji uniwersyteckiej i rozwojem książek, zajęć i warsztatów, jazz był prezentowany w wysoce standaryzowany i sformalizowany sposób, podczas gdy muzyka, którą tworzyli czołowi artyści, tacy jak Davis i Coltrane, stała się bardziej swobodna i organiczna. ; Do najbardziej rozpowszechnionych i zniekształconych przekonań, które są wynikiem tej formalizacji, należą terminy "inside i outside", które odnoszą się do tego, czy tony melodyczne należą, czy nie należą do akordu/skali. Innym zniekształconym założeniem jest to, że nuty spoza akordu/skali zwiększą napięcie melodyczne, a tym samym jakość i atrakcyjność fraz. Takie terminy jak "side-slipping" i "avoid tones" odciągają studentów od intuicyjnego grania i zamiast tego zachęcają do intelektualnego wybierania nut, ponieważ teoretycznie "brzmią dobrze". ; Zinstytucjonalizowany nacisk na harmonię i intelekt zaniedbuje wcześniejsze, podstawowe aspekty jazzu, w tym melodyczne frazowanie, wyczucie czasu, jakość tonu, muzyczną obecność i swing. Przykłady muzyczne obejmują improwizowane solówki oparte na harmonii diatonicznej, chromatycznej i harmonii nuty pedałowej.
Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego
Biblioteka Uniwersytetu Zielonogórskiego
2023-10-19
2023-10-19
72
https://zbc.uz.zgora.pl/publication/84041
Szymaniuk, Jerzy Szymaniuk, Jerzy - red. nauk.
Szymaniuk, Jerzy - red. nauk. Niźnik, Krzysztof Szrom, Janusz Pernal, Karolina Wiśniowski, Leszek Piotrowski, Ryszard J. Middleton, Andy Majewski, Artur Teepe, Joris Griese, Christof Pernal, Bartosz Dorůžka, David Fentress, Brian Milwiw-Baron, Piotr Szymaniuk, Jerzy
Dąbrowska, Dorota Sztyber, Radosław - red. nacz.